Hoge pieken en diepe dalen…..
Altijd gedacht dat dit zo ‘hoort’ in mijn leven. Altijd gedacht zo gaan de dingen en niets aan te doen. Tot een tijd geleden toen ik ‘spuugzat’ werd van het ‘living on the edge’ fenomeen. Moe werd ik ervan, mijn verlangen naar meer rust en geen diepe dalen begon zich te manifesteren in mijn leven. De pieken wilde ik wel houden, want daar zat mijn creatie power maar de dalen, nee ik vond dat ik recht had op meer. Leven zonder ‘living on the edge’ met al het moois wat het leven te bieden heeft, ook mijn geboorterecht.
Mijn gewenning aan deze lifestyle is ontstaan in mijn jeugd, in gezin met alcoholproblemen. Het leven was alles of niets, veel geweld en ik werd “master in surviving’. Van adrenaline rush naar adrenaline rush ging ik. Dit ‘patroon’ dit paradigma, mijn kijk op de wereld en mijn leven is zo ontstaan. Ik wist niet beter en manifesteerde dit altijd zo in mijn leven. Altijd leven op het randje of soms er net overheen. Veel emoties om mee te dealen.
Tot ik een BESLUIT nam, ik wil RUST en zonder de uitschieters door het leven. Mijn ego kwam vol in protest , dit kan zomaar niet, verandering daar zit je ego niet op te wachten. Alle vezels in mijn lijf zijn dit mijn hele leven lang gewend geweest. Het vraagt om veel bewustzijn, wat gebeurt er nu eigenlijk echt op dit moment en telkens opnieuw keuzes maken en bijsturen. Veel evaluatie en zachtheid naar jezelf toe. Intussen zijn een flink aantal van deze ‘draken’ al getackeld, toch blijft mijn ‘natuurlijk’ neiging om hoge pieken en diepe dalen te manifesteren.
Vorige week een prachtig evenement, trots en blij met een high vibe kijk ik erop terug. Wat was het fijn en en heb ik vanuit mijn ‘purpose’ mijzelf gegeven. En tegelijkertijd wil mijn ego me nu naar een ‘dal’ kletsen. Want dat was altijd het patroon. Dit vraagt flink ‘innerwork’ en veel bewustzijn. Alle ‘angsten’ worden uit de kast gehaald om het ‘dal’ maar te creëeren. Geen dal voor mij deze keer;-) maar poeh zeg face my facts is wel een ding!
Liefs Athilde